3. Brodate kartofle

Oczywiście, blogger musiał mi wszystko pokryć szarością....

Plansza zadnich części nie urywa... Ogółem, to chyba nie jestem dobrym komiksiarzem. Następne części będą chyba typowymi paskami, bez zabaw w kompozycję... ale to jeszcze zobaczę.
Ogółem, zniknęłam na trochę, bo przyszły nowe kredki i trzy dni siedziałam z Żywiołakiem  na słuchawkach i rysowałam:

Tak, zdecydowanie kredki przewyższają tablet pod każdym względem.

Jeszcze tylko kilka dni wakacji! O tak :)

2. Lemiesz miłośnik rozpuszczonych włosów...

Mówiłam, że nie będę was rozbestwiała zbyt częstymi aktualizacjami :p

Oto Lemiesz. Nie, nie ma być zastępstwem dla Sandra, chociaż tak to wygląda. Sandra już nie będzie ani w moim życiu, ani na moich rysunkach. Zresztą, nie był zbyt dobrą postacią. Po co mi Lemiesz więc? Cóż, Ciasteczka już raz wywróżyły mi przyszłość, kto wie... może i tym razem to zadziała. Poza tym chcę poćwiczyć rysowanie facetów o moich ulubionych średnio-miśkowych gabarytach.

Już za dwa tygodnie koniec wakacji. Z jednej strony to naprawdę wspaniale, a z drugiej... dziwnie będzie wrócić do Malborka i po tym wszystkim znowu widzieć te same miejsca i tych samych ludzi. Aż trudno uwierzyć, ze to już trzecia klasa. Tyle się zmieniło od czasu, kiedy wrzuciłam tutaj pierwszy, rozentuzjazmowany post o tym, że dostałam się do plastyka...
Ale będzie dobrze. Na pewno.

1. Kawka Herbatka

Rany, co mi blogger porobił z tą planszą? Przecież to wszystko olśniewająco białe było...

No, oczywiście plansza to dużo powiedziane. Ale Trzeba jakoś rozpocząć. 

Dlaczego nie pisałam tego dialogu ręcznie? A... bo ogółem pismo mam krzywe i nieforemne. Tak to trochę przejrzyściej wygląda. 

Nie mogę patrzeć na tą szarość... Co za idiotyzm!
Plansz nie będę wrzucała codziennie, bo się rozpuścicie i jak pójdę do szkoły, a aktualizacje znowu będą raz na ruski miesiąc, to się zdenerwujecie :)

Wielki powrót kredek

Musiałam oddać laptopa do serwisu. W tym czasie posiedziałam trochę z kredkami starając się nie myśleć o moim poślizgu w tłumaczeniu Alice. Ani o ludziach, których straciłam, albo stracić muszę. Bo tak trzeba. Coż za galimatias.

Przynajmniej moje kredki mnie lubią. I ja je lubię. Czarną chyba najbardziej. 

Mieliście rację. Tablet tabletem, ale moje kredki mnie potrzebują i vice versa. Całkiem niedawno pożegnałam się z marzeniem o zostaniu wielkim ilustratorem, albo chociaż podziwianym rysownikiem, ale... sprawia mi to przyjemność. Rysowanie. Wymyślanie dialogów i historyjek. I o to w tym wszystkim chyba chodzi, prawda?

Oto mała zapowiedź, kochani. Za niedługo wrzucę tutaj planszę. Mam ich już cztery. I wszystkie rysowane po staremu: kredką na papierze. I mają nawet fabułę, chociaż niezbyt śmieszną. Nie umiem w śmieszne komiksy.
Czy mi się zdaje, czy exp mi się podniósł w rysowaniu od czasu założenia tego komiksu/bloga? Hm.